Wśród wszystkich książek ekologicznych jakie znam, jakie czytałem lub o jakich kiedykolwiek słyszałem, istnieją tylko dwie naprawdę ważne, które można opisać mianem kultowych. Pierwszą z nich jest trudno dostępna praca Granice wzrostu, której autorem jest między innymi Dennis Meadows. Jej pierwsze amerykańskie wydanie ukazało się w 1972 roku. Jest to o tyle ciekawa pozycja, że pomimo olbrzymiej popularności, jest ona praktycznie nieosiągalna. Miałem okazję przeczytać ją kilka lat temu wyłącznie w bibliotece uniwersytetu, ponieważ wypożyczenie ostatniego egzemplarza było wtedy niemożliwe. Druga pozycja Ziemia na krawędzi, o której mówi się wystarczająco często, była wydana na początku lat 90-tych w znacznie większym nakładzie, dlatego też, bardzo łatwo można kupić używany egzemplarz w internetowych antykwariatach do czego gorąco zachęcam.
Dlaczego warto przeczytać książkę Ziemia na krawędzi?
Przede wszystkim jest to wspaniały wgląd w rozwój nauki na temat zmian klimatu. Okazuje się, że wiedza naukowa w ciągu ostatnich 25 lat nie uległa radykalnej przemianie. Dzisiaj oczywiście, analizy są o wiele bardziej dokładne ale miniony czas, jedynie potwierdził to, co na początku lat 90-tych można było jedynie przypuszczać.
W taki właśnie sposób spełniała się jedna z przepowiedni autora. Uważał on, że kolejne badania będą potwierdzały powierzchowną wiedzę doprowadzając do sytuacji, w której kolejne argumenty przeciwników utracą wartość naukową. Właściwie znajdujemy się w miejscu, w którym sceptycyzm wobec zmian klimatu (i sprawczości człowieka) przypomina wiarę w teorię spiskową. A dzieje się tak pomimo tego, że sceptycyzm jest nadal powszechny wśród opinii publicznej, która z nauką ma na szczęście niewiele wspólnego.
Al Gore jako laureat Pokojowej Nagrody Nobla (2007) jest obok Dennisa Meadowsa, prawdopodobnie najbardziej wpływową osobą wśród osób zajmujących się losem naszej zielonej planety. Jego książka stanowi (po za wartością naukową) świadectwo zmian w myśleniu i postrzeganiu naszego wpływu na zmieniający się klimat.
Błędy i wypaczenia Al Gore’a
W książce Ziemia na krawędzi nie zabrakło błędów i interpretacji, które są szczególnie rażące w kontekście Polski. Nie odkryję jednak przed wami kart tych niedorzeczności, ponieważ są to kwiatki, które warto samemu zgłębić. Sugeruję jednak, że wiedza autora na temat sytuacji naszego kraju przed ’89 była co najmniej szczątkowa.
Ekologia ducha – a stanowisko Jana Pawła II
Niektórzy publicyści prawego skrzydła krytykują papieża Franciszka za jego ekologiczne podejście oraz krytykę zachodniego modelu życia, który oparty jest na nadmiernej konsumpcji. W rozdziale Ekologia ducha, Al Gore cytuje Jana Pawła II, którego poglądy okazują się zgodne z naukami obecnego papieża.
Wypowiedź z 8 grudnia 1989 roku, którą zamieszczam poniżej, przypomina to samo, co mówią radykalni ekolodzy. W tych słowach zawarta jest treść, która powinna stanowić nieodłączny element moralności nie tylko katolickiej, ale każdego współczesnego człowieka stojącego przed wyzwaniami XXI wieku.
współczesne społeczeństwo nie znajdzie rozwiązania problemu ekologicznego,
jeżeli nie przyjrzy się poważnie swemu stylowi życia
.){kind=link}